إِنَّ

ٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

وَهَاجَرُواْ

وَجَٰهَدُواْ

بِأَمۡوَٰلِهِمۡ

وَأَنفُسِهِمۡ

فِي

سَبِيلِ

ٱللَّهِ

وَٱلَّذِينَ

ءَاوَواْ

وَّنَصَرُوٓاْ

أُوْلَٰٓئِكَ

بَعۡضُهُمۡ

أَوۡلِيَآءُ

بَعۡضٖۚ

وَٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

وَلَمۡ

يُهَاجِرُواْ

مَا

لَكُم

مِّن

وَلَٰيَتِهِم

مِّن

شَيۡءٍ

حَتَّىٰ

يُهَاجِرُواْۚ

وَإِنِ

ٱسۡتَنصَرُوكُمۡ

فِي

ٱلدِّينِ

فَعَلَيۡكُمُ

ٱلنَّصۡرُ

إِلَّا

عَلَىٰ

قَوۡمِۭ

بَيۡنَكُمۡ

وَبَيۡنَهُم

مِّيثَٰقٞۗ

وَٱللَّهُ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

بَصِيرٞ

٧٢

همانا کسانی‌که ایمان آوردند، و هجرت کردند، و با اموال و جان‌هایشان در راه الله جهاد نمودند، و کسانی‌که (ایشان را) پناه دادند و یاری نمودند، اینان یاران (و دوستدار) یکدیگرند، و کسانی‌که ایمان آوردند و هجرت نکرده‌اند، شما هیچ گونه دوستی (و مسؤلیتی) در برابر آن‌ها ندارید؛ تا آنکه هجرت کنند، و اگر در (کار) دین از شما یاری خواستند، پس برشماست که (آن‌ها را) یاری کنید، مگر بر علیه گروهی که میان شما و آن‌ها پیمانی است، و الله به آنچه می‌کنید؛ بیناست.