۞ تُرۡجِي

مَن

تَشَآءُ

مِنۡهُنَّ

وَتُـٔۡوِيٓ

إِلَيۡكَ

مَن

تَشَآءُۖ

وَمَنِ

ٱبۡتَغَيۡتَ

مِمَّنۡ

عَزَلۡتَ

فَلَا

جُنَاحَ

عَلَيۡكَۚ

ذَٰلِكَ

أَدۡنَىٰٓ

أَن

تَقَرَّ

أَعۡيُنُهُنَّ

وَلَا

يَحۡزَنَّ

وَيَرۡضَيۡنَ

بِمَآ

ءَاتَيۡتَهُنَّ

كُلُّهُنَّۚ

وَٱللَّهُ

يَعۡلَمُ

مَا

فِي

قُلُوبِكُمۡۚ

وَكَانَ

ٱللَّهُ

عَلِيمًا

حَلِيمٗا

٥١

(نوبت) هر یک از همسرانت را که بخواهی (می‌توانی) به تأخیر اندازی، و هرکدام را بخواهی نزد خود جای دهی، و اگر (بعضی) از آن‌ها که بر کنار ساخته‌ای بخواهی نزد خود جای دهی، هیچ گناهی بر تو نیست، این (گزینش) نزدیکتر است برای آن‌که چشم آنان روشن گردد و این‌که غمگین نباشند، و همگی‌شان به آنچه به آنان می‌دهی خشنود گردند، و الله آنچه را که در دل‌های شماست می‌داند، و الله دانای بردبار است.